ตอนที่ 8:บันทึกรักในเซบียา (ความอดทนที่หมดลง)

 

คุณพรตยืนนิ่ง มองร่างบางที่นอนซุกในผ้าห่มอย่างขัดใจ ดูเธอเหมือนหลับสนิท ดูเหมือนจะอ่อนเพลีย

แต่อารมณ์ตอนนี้ขุ่นมัวมากกว่าจะสงสารผู้หญิงคนนี้ คุณพรตละเลยคำว่าเห็นใจใดใด

ร่างสูงใหญ่ ที่ยืนมองร่างนั้นอยู่ เอื้อมมือไปดึงผ้าห่มที่คลุมร่างนั้นออก และไม่รอช้า

สายเสื้อคลุมตัวหนาถูกกระตุกออกอย่างรวดเร็ว

ตัวเสื้อเปิดออก เนินอกเต็มชูเด่นท้าทายสายตาตรงหน้า

 

สายตาคุณพรต ตวัดมองทั่วตัวของเธออย่างรวดเร็ว

ก่อนจะเอาร่างถาโถมทับแนบกับร่างที่เกือบเปลือยเปล่านั้น

การคาดการณ์ผิดคาด เธอไม่ขัดขืน ไม่ปัดป้อง

หากดวงตายังคงปิด

มีเพียงขนตางามงอนที่กระพริบบ่งบอกคุณพรตว่าอีกฝ่ายรู้สึกตัว

 

“ฮึ ขนาดนี้ยังแสร้งไม่สนใจ ก็เอาเลย จะดูว่าจะทำได้แค่ไหน” คุณพรตนึกในใจด้วยความโมโห

คราวนี้ คุณพรตกระชากเสื้อคลุมตัวหนาของเธอออกจนหมด โยนไปเบื้องหน้า

พร้อมกลับถอดเสื้อผ้าตัวเองจนร่างเปลือยเปล่าเช่นกัน

ก่อนจะคุกเขาลงตรงซอกขาหญิงสาว

ที่บัดนี้ ถูกคุณพรตจับแยก ให้เห็นชัดเจนหมดทุกส่วนสัด เบื้องหน้าเขา

 

นับจากผมยาวสีดำหยักศกที่แผ่สยายเต็มหมอน

ดวงตาหลับพริ้มขนตายาว จมูกโด่ง ริมฝีปากอวบอิ่มปิดสนิท

เนิ่นอกอวบตั้งชัน มียอดสีน้ำตาลอ่อน

ที่ขยับขึ้นลงตามจังหวะหายใจ

เนื้อนวลบนหน้าท้องแบนราบ ที่สาดส่องด้วยแสงโคมไฟตั้งโต๊ะดวงน้อย

และ เนินน้อยๆ ที่อวบอิ่ม เหนือ ซอกขาทั้งสอง

ที่บัดนี้มีร่างของคุณพรตแทรกระหว่างกลาง

เข่าเธอถูกคุณพรตจับให้ตั้งชันขึ้น

ไม่มีอะไรที่จะพ้นสายตาอันคมกริมของคุณพรตไปได้

 

มือขวาของเขาเริ่มชอนไชเข้าไปซอกขา เคล้าคลึงเล้าโลมรบกวนเนินน้อยๆนั้น

มือซ้ายก็เริ่มเปะปะนวดเน้นเล้าโลมที่เนินอกอวบ

ผิวเนียนนุ่มเสียจนมือเคล้าคลึงอย่างเมามัน หนักหน่วง

สองมือทำงานอย่างไม่หยุดหย่อน

มือขวาควานลอดเข้าไปในรอยแยก จนร่างตรงหน้าเริ่มเกร็งกายขึ้นมาเล็กน้อย

 

แต่เขายังคงไม่ยั้งมือ คงชอนไชเล้าโลมไม่หยุดนิ่ง

จนปลายนิ้วสัมผัสถึงน้ำเหนียวๆที่ไหลรินออกมาจากร่างของอีกฝ่าย

เมื่อนั้น อารมณ์ที่กระเจิงเริ่มลุกโชนมากขึ้นจนรู้สึกถึงจุดที่อัดแน่นของเขาเอง

ไม่รอช้า เอามันสอดใสเข้าไปทีละน้อยๆจนหมดลำ

ความฟิตทำให้อารมณ์เดือดพร่าน เสียวซ่าน อย่างที่ไม่เคยเป็น

สองมือเปลี่ยนมาจับสะโพกเนียนให้กระแทกรับตามจังหวะที่ต้องการ

คุณพรต ในยามนี้ ไม่สนใจความรู้สึกใดใดของหญิงสาวตรงหน้า

ไม่สนว่า การกระทำนี้เรียกว่าอะไร

สนแต่ว่า เขาพอใจในการกระทำนี้และความรู้สึกเสียวซ่านสุดยอดแบบนี้

และได้ระบายความรู้สึกต่างๆของเขาลงไปบนร่างนี้

 

คืนนั้นไม่จบลงง่ายๆ จากด้านหน้าก็จับร่างนั้นพลิกกาย

จับสะโพกผายตั้งขึ้น แล้วสอดกระแทกไม่ยั้ง

ครั้งแล้วครั้งเล่า ก่อนที่จะอ่อนแรงหลับไป

ค่ำคืนนั้น คุณพรตจำตัวเองไม่ได้ ว่าทำอะไรไปบ้าง

รู้แต่ว่าสะใจและดื่มด่ำในรสกามเต็มที่

ตื่นมาครั้งใด อารมณ์ก็กระเจิดกระเจิงจนคุมไม่อยู่

หันมาคว้าร่างข้างกาย ขย้ำขยี้ ไม่หยุด

 

ด้วยแรงแห่งความโกรธ ด้วยพลังความรัก มันปนเป และถ่ายทอดไปยังร่างนั้น

กระแทกหนักหน่วงดุดัน ดุจการทำโทษ

เล้าโลมอ่อนหวาน ด้วยรัก

มันผสมผสานกันจนทำให้อารมณ์ถึงขีดสุด ครั้งแล้วครั้งเล่าได้อย่างไม่น่าเชื่อ

จนลืม คุณธรรม

ลืมเหตุผล

ลืมที่จะมองให้เห็นความรู้สึกของอีกฝ่าย

……………………………………………………………………………………

 

สายมากแล้ว แสงแดดเริ่มสาดส่อง ลอดม่านเข้ามาต้องกายคนทั้งสอง

ท้องร้องด้วยความหิว ปลุกคุณพรตตื่นจากหลับ พลิกกายไล่ความเมื่อยขบ

 

ท่อนแขนเขาสัมผัสผิวที่หญิงสาว ที่วันนี้เธอคงนอนตัวงออยู่ข้างๆ

คุณพรตถึงกับสะดุ้ง

ตัวเธอร้อนผ่าว จนเขาตกใจ

เขาพยายามจับร่างนั้นเขย่าแรงๆและเรียกเธออย่างบ้าคลั่ง

แต่ร่างนั้นยังคงนิ่งไม่ไหวติง

คุณพรตเลิกผ้าห่มออกมองไปทั่วตัว

คราบคาวยังมีร่องรอย และยังมีรอยเลือดอยู่บนผ้าปูเป็นหย่อมๆ

ทั้งซอกขา สะโพก มีร่องรอยเลือดเต็มไปหมด

ไม่รอช้า คุณพรตหาเสื้อผ้ามาใส่ให้หญิงสาว ก่อนที่จะอุ้มร่างนั้นเดินลิ่วออกไปจากห้องพักอย่างรวดเร็ว

ผ่านฝูงคนที่หนาแน่นแล้วในเวลาสายแบบนี้

เสียงพ่อค้า แม่ค้า เด็กขายของเซ็งแซ่

กลิ่นอาหารโชยมาเย้ายวนน้ำในกระเพราะยิ่งนัก คนผ่านไปมา เหลียวมองอย่างสนใจเล็กน้อย

แต่ในยามนี้ ใจของคุณพรตไม่สนสิ่งใดอีก นอกจากห่วงใยร่างในอ้อมแขน

เดินแกมวิ่งจนถึงริมถนน

” แท็กซี่ ๆ”

” ไปโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุด”

นี่เขาทำอะไรลงไป

ระหว่างทาง ร่างในอ้อมแขนยังไม่มีความเคลื่อนไหวใดใด

คุณพรตเอามือลืมผมเธออย่างอ่อนโยน

ความสะใจเมื่อคืนดูไม่หลงเหลืออีกเลย

มีแต่ความเสียใจ ฉายอยู่เต็มดวงตาและสีหน้าของเขา

เขารุนแรงมากขนาดนี้เลยหรือ

 

ถึงโรงพยาบาลแผนกฉุกเฉิน

เจ้าหน้าที่รีบพาตัวเธอขึ้นเตียงเพื่อไปตรวจ

เสียงพยาบาลเข้ามาสอบถามอาการเบื้องต้น

แล้วให้ติดต่อแจ้งชื่อและรายละเอียดอื่น

คุณพรตตอบคำถามไปอย่างอ้ำอึ้ง

จะให้เขาบอกใครได้อย่างไร

การกระทำอันป่าเถื่อนนั้น คือเขาเป็นผู้กระทำเอง

“ข่มขืน”

คำตอบในใจของเขาทำให้หัวใจปวดร้าว

 

เขานั่งรอหน้าห้องตรวจอย่างกระวนกระวาย

นานพอสมควรกว่าที่พยาบาลจะเดินออกมาบอกเขาว่า

“ภรรยาคุณปลอดภัยแล้วค่ะ เธอฟื้นแล้ว”

” เดี๋ยวครับ เธอเป็นอย่างไรบ้าง”

“เชิญคุณไปพบหมอเจ้าของไข้ได้เลยค่ะ ทางนี้ค่ะ”

“อวัยวะสำคัญส่วนนั้นฉีกขาด

มีเลือดออกจากส่วนช่องคลอดและทวารหนักค่ะ”

หมอเจ้าของไข้บอก มองหน้าเขา แล้วเอ๋ยขึ้นว่า

 

” เพศสัมพันธ์ รุนแรงเกินไปนะคะ คราวหน้าควรระวังมากกว่านี้ หากน้ำหล่อลื่นไม่พอก็อาจมีปัญหานี้ได้ค่ะ”

เสียงหมอยังคงชี้แจงการระวังเรื่องการมีเพศสัมพันธุ์อย่างต่อเนื่อง แต่หูเขาอื้อไปหมด

คุณพรตพยักหน้าเหมือนเข้าใจอย่างอับอาย

ก่อนจะขอบคุณแพทย์แล้วก้าวผ่านเข้าไปยังห้องรอสังเกตการณ์เงียบๆ

 

ผู้หญิงคนนั้น นอนหลับตาอยู่ มีสายน้ำเกลืออยู่ที่แขนซ้าย

” ผมขอโทษ” คุณพรตเอ๋ยบอกเสียงแผ่วเบา

……………….เงียบ

” คุณจะให้ผมชดใช้อย่างไร ผมยินดี”

………………เงียบ

 

แขนที่พ้นผ้าห่มมีรอยแดงและเขียวเป็นจ้ำๆ

ทุกอย่างคือการกระทำของเขา

สีอารมณ์ที่ระบายได้แต่งแต้มไปบนร่างงามนั้นจนยากที่จะลบเลือนเสียแล้ว

สีของมันคงแนบแน่นประทับในหัวใจจนยากจะเอายางลบราคาแพงใดใดมาลบเลือน

แต่ความสำนึกและรู้สึกผิดของคุณพรตมันดูจะผิวเผินมาก

เมื่อถ้อยคำขอโทษที่ผ่านพ้นริมฝีปากเขาออกไปไร้การตอบสนองใดใด

 

ความทรนง มันก้าวออกมาอย่างองอาจ

“ชีร่า ถ้าคุณไม่พูดกับผมๆจะไม่สนใจคุณอีกเลย”

“บอกมาว่า คุณต้องการอะไร จะให้ผมชดใช้อย่างไร”

………………………เงียบ

 

“จะเรียกเงินเท่าไหร่”

……………………..เงียบ

 

“หนึ่งล้าน พอไหม”

…………………….เงียบ

 

คุณจะเอายังไงกับผมคุณผู้หญิง

เอาล่ะ ผมจะเซ็นเช็ค หนึ่งล้าน และวางให้คุณไว้ตรงนี้ “

 

คุณพรตมองไปที่หญิงสาว เธอยังคงเมยเฉยต่อข้อเสนอ

“หรือมันน้อยไป ไม่มากพอหรือไง”

“โอเค ห้าล้าน “

ร่างนั้นก็ยังคงเฉย คุณพรตจึงเอาสมุดเช็คมาเขียนจำนวนเงิน ห้าล้าน แล้วก็เอามัน

วางไว้บนมือหญิงสาว”

“ผมถือว่า การนิ่งของคุณคือ การตกลงนะครับ ผมไปล่ะ ค่าพยาบาลนี่ผมจะรับผิดชอบทั้งหมด”

คุณพรตหวังจะมีเสียงตอบรับ แต่คงเหมือนเดิม ผู้หญิงคนนี้ เป็นคนมั่นคง ใจแข็ง

และท่าทางจะช่างเคลียดแค้นเอาการ” คุณพรตวิเคราะห์

 

สำหรับเขา หากใครไม่สนเขาถึงเพียงนี้ ก็คงไม่มีคุณค่าพอที่เขาจะสนใจเหมือนกัน

 

คุณพรตจึงตัดสินใจหันหลังเดินออกไป

ติดต่อพยาบาล จองห้องที่ดีที่สุด และแจ้งเบอร์ติดต่อเพื่อจัดการเรื่องการชำระเงิน

แล้วก็เรียกรถกลับที่พัก

 

นี่คงเป็นครั้งสุดท้าย สำหรับความสนใจในตัวผู้หญิงคนนี้

เขาจะปล่อยให้ชีวิตจมอยู่ในความรู้สึกผิดไม่ได้

ในเมื่อเขาก็ตั้งใจจะชดเชยถึงที่สุดแล้วนี่

 

 ……………………….

กลับถึงที่พัก อย่างแรกคือ หาสิ่งที่ตัวเองอยากทำ เพื่อจัดการกับจิตใจที่อ่อนไหวในยามนี้ให้หมดไป

หรือเขาถึงเวลาที่จะไปจากสเปนเสียที ……….ทิ้งความทรงจำทั้งหมดไว้ที่นี่ คงดีกว่า

วันนั้น คุณพรตจึงใช้เวลาในการหาที่เรียนแห่งใหม่

เขาสนใจด้านท่องเที่ยว ศิลปะทางอียิปต์ นึกได้ดังนั้นคุณพรตก็ตัดสินใจกลับประเทศไทยเพื่อไปทำเรื่อง

เดินทางไปศึกษาต่อที่อียิปต์

ความตั้งใจความนี้ค่อนข้างมุ่งมั่นที่จะตัดในสิ่งที่ทำให้จิตใจมัวหมองลง

ลืม………….

ลืมทุกๆสิ่ง คงเป็นหนทางที่ดีที่สุด

 

ชีวิต

สำหรับคุณพรต คือ

สิ่งที่ต้องดำเนินต่อไป ไม่ว่าจะทุกข์ สิ้นหวัง

หรือล้มเหลวกี่ครั้งก็ตาม

แต่ชีวิตต้องไม่หยุดอยู่กับที่

หรือสูญเสียเวลาไปในสิ่งที่ไม่ก่อเกิดประโยชน์หรือสิ่งดีๆ ให้ชีวิต

ชีวิต สำหรับคุณพรต คือเรื่องท้าทายปัญหาทุกปัญหาที่เกิดขึ้น

คุณพรต จึงเป็นบุคคลที่ทนไม่ได้กับความล้มเหลว

หากสู้ไม่ได้ ก็ทำอย่างอื่น ไม่ทนทำในสิ่งที่ล้มเหลวต่อไป

 ” ผู้หญิง” สำหรับคุณพรตก็คือการลงทุน

ไม่ได้ก็เสีย

แต่สำหรับเรื่องนี้ เขาคิดว่า เขาได้ ไม่ใช่เสีย

เมื่อไม่หันมองมาที่เขา

เขาก็ไม่เสียเวลามองไปที่เธออีก

ก็แค่นั้น

 

ตั๋วเครื่องบินขากลับจึงพร้อมสำหรับคุณพรต กลับเมืองไทย

เขาตัดสินใจ ทิ้งความรักของเขา……….ไว้ที่เซบียา

……………………..

วันรุ่งขึ้น

คุณพรตไปที่โรงพยาบาลแต่เช้า จัดการสอบถามและชำระค่าโรงพยาบาลไว้ล่วงหน้า

แต่ไม่ได้แวะเยี่ยมเธอผู้นั้นเลย

ร่างสูงใหญ่ที่เดินออกไปจากโรงพยาบาลช้าๆ แต่ไม่เหลียวหลัง

ลาก่อน ………เซบีย่า เมืองที่น่าหลงไหล